اثر بخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درماندگی روان‌شناختی و افکارخودآیند منفی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

مقدمه: اختلال طیف اوتیسم تاثیر شدیدی بر زندگی خانوادگی می‌گذارد. مادران کودک مبتلا به اوتیسم با چالش‌های فراوانی روبرو هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر درماندگی روان‌شناختی و افکار خودآیند منفی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد.روش‌کار: روش پژوهش این مداخله بالینی، از نوع پیش‌آزمون –پس‌آزمون با گروه شاهد و یک دوره پیگیری یک ماهه بوده است. جامعه پژوهش شامل مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مراجعه‌کننده به آموزشگاه‌های استثنائی زیر نظر بهزیستی بوده که یک مرکز مشخص شد و به صورت نمونه‌گیری در دسترس 30 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی ها قبل و بعد مداخله و 1 ماه بعد در مرحله پیگیری به پرسش‌نامه‌های پژوهش شامل ابزار نشانگان مختصر درایگدس (2001) و پرسشنامه‌های افکار خودآیند هولون وکندال (1980) پاسخ داده‌اند. گروه آزمون تحت درمان گروهی مبنی بر پذیرش و تعهد براساس بسته درمانی لیلیس و همکاران (2005) قرار گرفته و هیچ مداخله‌ای طی این مدت بر گروه شاهد صورت نگرفت. جهت تحلیل آماری از بسته‌ی آماری برای علوم اجتماعی نسخه 22 استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس اندازه های تکراری نشان داد که بین گروه آزمون و شاهد در نمرات متغیر درماندگی شناختی، فراوانی و باور به افکار خودآیند منفی مادران تفاوت معنی‌دار وجود دارد (05/0>P).نتیجه‌گیری: بنا بر نتایج برای کاهش درماندگی روان‌شناختی و افکارخودآیند منفی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می‌توان از این روش سود جست.